Ήρθες αργά μέσα στη νύχτα
και μου ζητάς να σ΄αναστήσω
κορμί να δώσω στ΄άρωμά σου
τα χρώματα σου να φωτίσω,
κι άλλο τραγούδι - για φαντάσου!

Μ΄ένα χαρτί κι ένα μολύβι
έλα να πάμε μια βολτίτσα
να σε ποθώ, να σε φλερτάρω,
όπως τ΄αγόρια τα κορίτσια,
όπως ..η τρέλα τον φαντάρο.

Πες μου το θέμα σου τραγούδι
τι θέλεις στους θνητούς να δώσεις
τι σ΄έβγαλε απ΄τη σιωπή σου
μέσα στων αξιών τις πτώσεις,
που πας να βρεις την προκοπή σου.

Μην κουνηθείς για λίγο ακόμη,
να το το σκίτσο σου τελειώνει
σαν ζωγραφιά από παιδάκι,
σαν της παρθένας το σεντόνι,
να ΄σαι φτωχό μου τραγουδάκι.

Μα πως να πάω να σε πουλήσω,
σε ποιόν μπακάλη να σε δείξω;
Καλύτερα να σ΄αγκαλιάσω
μες την ψυχή μου να σε κρύψω,
όχι, δεν θέλω να σε χάσω.

Έχεις ακόμα μιαν ευκαιρία
λίγο πριν σε ηχογραφήσω,
στην σιωπή σου να γυρίσεις
κι εγώ ό,τι έγραψα θα σκίσω,
όμως σουξέ μη μου ζητήσεις.

Ήρθες αργά προχτές τη νύχτα
και τρίτη μέρα ξημερώνεις
σ΄άφησα να τ΄αποφασίσεις
δεν είδα να το μετανοιώνεις.
Πάμε! Τον κόσμο να γνωρίσεις.

Πάμε στης Σόλωνος καλό μου
το φωτισμένο το πατάρι
κοίταξε του πιτσιρικάδες
που ψάχνουνε για κάποιο χνάρι
σε μιαν Ελλάδα όλο καβγάδες.

Σ΄αυτή την πόλη του προχείρου
σ΄αυτή τη χώρα του γονάτου
σε αποθέτω ακριβό μου
σε μιαν Ελλάδα του Σαββάτου,
σκλάβο μου σ΄ έχω κι αρχηγό μου.