Μελανουράκι, σαν περνάς μπροστά μου,
η απονιά σου μου σφάζει την καρδιά μου,
σκλάβο σου, μικρό μου, μ' έχεις και με τυραννάς
και στη γειτονιά μου άλλον έχεις και γλεντάς.

Αμάν, αμάν γιάλα, μάτια μου μεγάλα
πίνω, πίνω και μεθώ, τον καημό μου να ξεχνώ,
με φωνάζουνε μπεκρή κι η αιτία είσαι εσύ.

Πες μου μικρό μου τι με βασανίζεις
και την καρδιά μου με πίκρες την ποτίζεις,
στο 'πα και στο ξαναλέω, μ' άλλον μη γυρνάς
κι απ' τη γειτονιά μου πάψε, πλέον να περνάς.

Αμάν, αμάν γιάλα, μάτια μου μεγάλα
πίνω, πίνω και μεθώ, τον καημό μου να ξεχνώ,
με φωνάζουνε μπεκρή κι η αιτία είσαι εσύ.