Μια κόρη Μεσογείτισσα,
μια χαμηλοβλεπούσα,
δυο χρόνια βρε! Μανούλα μου,
κρυφά την αγαπούσα.

Μια Κυριακή που έβγαινε,
στην εκκλησιά να πάει,
με μια ματιά, μου έδειξε
κι αυτή, πως με αγαπάει.

Μέσ' στο χωριό, ζηλέψανε
και "Λόγια είχαν βάλει",
μα, όσα κι αν της είπανε,
"δεν άλλαξε κεφάλι".

Μια κόρη, Μεσογείτισσα,
μια χαμηλοβλεπούσα,
απόψε, την παντρεύομαι,
γιατί την αγαπούσα.