Μονάχα σαν αρρώστησα,
είδα ποιοι με πονούνε,
ποιοι ήτανε οι φίλοι μου
και ποιοι με αγαπούνε.

Μόνο εσύ, αγάπη μου,
καημέ και βάσανό μου,
εβρέθηκες στο πλάι μου
και στο προσκέφαλό μου.

Ούτ' ένας δεν εφάνηκε,
την πόρτα να χτυπήσει
να δει αν ζω, ή πέθανα,
τι κάνω να ρωτήσει.

Μόνο εσύ, αγάπη μου,
καημέ και βάσανό μου,
εβρέθηκες στο πλάι μου
και στο προσκέφαλό μου.

Μονάχα σαν αρρώστησα,
ένιωσα τους ανθρώπους,
είν' ίδιοι κι απαράλλαχτοι
σ' όλης της γης τους τόπους.

Μόνο εσύ, αγάπη μου,
καημέ και βάσανό μου,
εβρέθηκες στο πλάι μου
και στο προσκέφαλό μου.