Στον κήπο μας
θα παίζουν τα λιοντάρια με τα ελάφια
και θα γεμίζουν τα σταφύλια μας φωτιά

πλάι σε ανίκητες πηγές που αναβλύζουν
για να ποτίζονται τα χείλη σου
μπρος στην ολότητα

συστρέφεται ο χρόνος όταν σε ψηλαφώ

κάποτε καθώς θα αναλύεται η καρδιά μου
τα συντρίμμια της θα ψιθυρίζουν τ' όνομα σου

και θα 'ναι ο έρωτας πιστός όσο ο θάνατος

όταν η σκόνη μας
θα στροβιλίζεται αγκαλιά στην αιωνιότητα
από ηλιαχτίδες θα περνά σε ανάσες από φιλιά
και θα θυμάται

την κορυφή πάντα της αγάπης μας

κι ας έχεις διαλύσει κάθε ματαιότητα όπως
σπάει ένα βάζο με πάταγο στο πάτωμα.