Ένα ρόδο ανθισμένο
Πόση ομορφιά σκορπά
Η αγάπη μου γελάει
Με λατρεία με κοιτάει
Και μου λιώνει την καρδιά

Πονάει και κόβει η χαρά

Καλοκαιρινή βροχούλα
Έπεσε απ’ το πουθενά
Η αγάπη μου κοιμάται
Αχ, και μη μου την ξυπνάτε
Τα όνειρά της ακριβά

Καημός αβάσταχτος η ομορφιά

Δυό σπουργίτια μες στο χιόνι
Πεινασμένα τριγυρνούν
Η αγάπη μου δακρύζει
Η φωνούλα της ραγίζει
Και τα μάτια της ρωτούν

Πόσοι ξέμαθαν ν’ αγαπούν.