Πόσο άλλαξες, πολιτεία αγάπη μου
με γυαλί και σίδερο σκίζουν το κορμί σου
Φεγγαρόφωτα, πορφυρένια χρώματα
πρωινά αρώματα χάθηκαν μαζί σου

Μια καντάδα σου 'γραψα
για τις πέτρινες νύχτες σου, που γυρνώ
στους μεγάλους δρόμους σου
δίχως πρόσωπο να σε βρω.

Μα δεν μ' άκουσες, κάπου ξενοπλάγιασες
ξημερώνει πάλι η μέρα από γρανίτη

Πως μαράθηκε η μικρή γαρδένια σου
το ζεστό το αίμα σου λάμπει στην οθόνη
Πως σ' αγάπησαν, τα παιδιά παράφορα
το βαθύ φιλί τους για πάντα σε λυτρώνει

Μια καντάδα σού 'γραψα
στο καμίνι, δροσοσταλιά, να χαρείς
μα από φόβο γύρεψες
στις βιτρίνες σου, να κρυφτείς

Μα δεν μ' άκουσες, κάπου ξενοπλάγιασες
ξημερώνει πάλι η μέρα από γρανίτη.