Στο διάδρομο έσταζε
Του Μαγιού το βροχόνερο
Μες στο τραίνο που έτρεχε
Κυνηγώντας το όνειρο.

Κι ήταν πια ξημερώματα
Στην υγρή Πεδιάδα
Όταν φάνηκε ο Κάμπος της
Και η Αμαλιάδα

Μες στο άρρωστο τραίνο
Που μεσάνυχτα φεύγει
Απ΄ το βρόμικο κι άπλυτο
Το Σταθμό της Αθήνας

Μες στο άρρωστο τραίνο
Που μεσάνυχτα φεύγει
Να μοιράσει τους πρόσφυγες
Στα χωράφια της Πείνας.

Όλη νύχτα επίμονα
Με κοιτούσες με ζήλια
Απ΄ το απέναντι κάθισμα
Μα απείχαμε μίλια

Κι εγώ κοίταζα ένοχα
Την Ελλάδα στο τζάμι
Γιατί εμπρός σου ντρεπόμουνα
Που δεν έχεις λιμάνι