Τρυφερόδροση πάχνη
Στα πενήντα της χρόνια
Μία γυναίκα αράχνη
Με καθόλου συμπόνια

Σε κερδίζει ή ματιά
Θα σου αρπάξει ότι θέλει.
Θα σε βρουν στην καρδιά
Δύο μάτια , διο βέλη

Είναι κάτι που λείπει
Απ την κρύα καρδιά της
Που σε κάνει να θέλεις
Να γυρίζεις κοντά της.

Γύρισέ της την πλάτη
Όσο είναι νωρίς
Θα σ αφήσει σακάτη
Να ξεφύγεις μπορείς!..?

Τρυφερόδροση πάχνη
Έχουν φύγει τα χρόνια
Μια ματιά σκοτεινή
Μια ψυχή καταχθόνια

Η Άρνηση της πριόνι
Θα σου κόψει τα μέλη
Θα σε κάνει ένα πιόνι
Θα σ αφήσει κουρέλι

Μα αξίζει τον κόπο
Όσο κι αν σε ματώσει
Του ονείρου έναν κόκκο
Ή καρδιά να της δώσε ι.

Τρυφερόδροση πάχνη
Στο μισό της αιώνα
Μία γυναίκα στηθάγχη
Που την θέλεις αιώνια!!!

Είναι κάτι που λείπει . . . .