Παρίσι, Μόσχα και μετά στα μπλουζ του Νότου,
να σε ξεχάσω υποσχέθηκα, Νατάσα.
Η επιστροφή είναι το άλλοθι του Ασώτου –
μι’ ανάσα δρόμος, μια ζωή χωρίς ανάσα.

Θα σε ξεχάσω με χαρά, θα σε διαγράψω,
κι όταν ξανάρθεις, να ’σαι άλλη και καμία,
θα κάτσεις δίπλα στη φωτιά που θα ανάψω
ζητώντας άσυλο, κρασί και γνωριμία.

Θα ’ναι πολύχρωμη στα μάτια σου η νύχτα,
βόλτα με γκάζια μες στη ‘‘Ρώμη’’ του Φελίνι.
Πιάσε τα ζάρια του καιρού και ξαναρίχ’ τα,
ποντάρω πάλι τη ζωή μου ένα σελίνι.

Παρίσι, Μόσχα και μετά στο Μισισίπι –
μι’ ανάσα δρόμος και μετά χωρίς ανάσα.
Θα είσαι πάντα η φτερούγα που μου λείπει,
ποτέ δεν βγήκες απ’ τη σκέψη μου, Νατάσα.