Από χώρες μακρινές
κι από θάλασσες μανιασμένες
πέρασα δίχως ναύλα
με πυξίδα μου τα άστρα!

Διαβατήριο μου κράτησα
ανυπόταχτη καρδιά
κι ελπίδα μου να αλλάξει
το άδικο και ο κατατρεγμός!

Τι να πω και τι αλλάξω
τους ανθρώπους να μονοιάσω
μάχες άνισες να σταματήσω
τους πολέμους να καταργήσω;

Έβρισκα φωλιά στο χώμα
κι αγκαλιά από ξένο σώμα
όμως πουθενά δεν σε ήβρα
να χω πάλι συντροφιά.