Πόσες και πόσες ελπίδες και λόγια
πόσα χαμόγελα πόσα φιλιά
γίναν στο δρόμο παγίδες στα πόδια
κι οι προσευχές μας σφιγμένη θηλειά

Κι όποτε πάμε να σηκώσουμε κεφάλι
έρχεται κάτι και μας δίνει μια γερή
να πάμε ακόμα πιο βαθιά μεσ’ το ποτάμι
και να χαθούμε μεσ’ του κόσμου τη βουή

Πόσα και πόσα αξέχαστα βράδια
σαν τις φωτιές που γεννάει ο κεραυνός
γίνανε φόβος μεσ᾽ τα άγρια σκοτάδια
να μη μας πάρει μαζί του ο καπνός

Κι όποτε πάμε να σηκώσουμε κεφάλι
έρχεται κάτι και μας δίνει μια γερή
να πάμε ακόμα πιο βαθιά μεσ᾽ το ποτάμι
και να χαθούμε μεσ᾽ του κόσμου τη βουή

Να γεννηθούμε άλλη μια απ᾽ την αρχή