Μου φτάνει στο τηλέφωνο
ν’ ακούω τη φωνή σου.
Υο κι αν λες με ύφος
κάποιο λάθος κάνετε.

Μου φτάνει που στη σκέψη μου
έχω τη μορφή σου,
χέρι που τις νύχτες
η καρδιά μου πιάνεται.

Να μην τρελαθώ και δεν θα ξέρεις
τι να λες για μένα αν σε ρωτάνε.
Να μη σκοτωθώ και υποφέρεις
απ’ τις τύψεις που θα σε τυραννάνε.

Μου φτάνει απ’ το σπίτι σου
τις νύχτες να περνάω
τι κι αν τέτοιες ώρες
άλλος σε αισθάνεται.

Μου φτάνει στον καθρέφτη μου
για σένα να μιλάω
χέρι που τις νύχτες
η καρδιά μου πιάνεται.

Να μην τρελαθώ και δεν θα ξέρεις
τι να λες για μένα αν σε ρωτάνε.
Να μη σκοτωθώ και υποφέρεις
απ’ τις τύψεις που θα σε τυραννάνε.