Τι να πρωτοκλάψω,
τι να πρωτοκλάψω,
τι να πρωτοκλάψω,
τι να πρωτοπώ.

Απ’ τις στεναχώριες
κι απ’ τα βάσανα μου
ποιο να λησμονήσω
ποιο να θυμηθώ.

Γιατί να βασανίζομαι,
γιατί ν’ αργοπεθαίνω
γιατί να τρώω το ψωμί
στο δάκρυ βουτηγμένο.

Ποιος να με πονέσει,
ποιος να με πονέσει,
ποιος να με πονέσει
στον παλιοντουνιά.

Στο φτωχό μου ύπνο
βρίσκω τη χαρά μου
και στο μαύρο δάκρυ
την παρηγοριά μου.

Γιατί να βασανίζομαι,
γιατί ν’ αργοπεθαίνω
γιατί να τρώω το ψωμί
στο δάκρυ βουτηγμένο.

Μαύρο ριζικό μου,
μαύρο ριζικό μου,
μαύρο ριζικό μου
μοίρα μου σκληρή.

Μ’ έχετε παιδέψει
τόσο στη ζωή μου
και σαν το φαρμάκι
έγινε πικρή.

Γιατί να βασανίζομαι,
γιατί ν’ αργοπεθαίνω
γιατί να τρώω το ψωμί
στο δάκρυ βουτηγμένο.