Ζαρντόζ ήταν το φιλμ
Ζαρντόζ, έγινε και η νύχτα που είχαν δει το φιλμ.
Νύχτα καλοκαιρινή, απελθούσα ανεπιστρεπτί
υγρή ελαστική ιχνογραφία
κυοφορούσα της πορείας της τη μέλλουσα τροπή.

Ίσως τώρα το πέταγμα της να ρυτιδώνει τον ωκεανό
σε κάποιο μακρινό αστέρα απλανή.

Πάει καιρός μετά το χωρισμό τους.
Να δω, χμ ρωγμή - παύλα - χρόνοι αφασίας - παύλα - θαύματα λίγα
χαρά – πολλή χαρά – εγχειρήματα πολλά.

Εν τω μεταξύ αυτός ακάλυπτος γυρίζει πίσω στη σελίδα
στα θεάματα φαντασίας και πέφτει πάνω στης εξής
διαβολική σειρά:
ανεξέλεγκτες καταστάσεις – ή απειλή – εφιάλτες από το παρελθόν
Ζαρντόζ
Ζαρντόζ;
Έτσι ξαφνικά του εξωγήινου αυτού όντος
ταχύτατες λεπίδες ελικοειδείς
γεμίζουν του παρόντος το κενό – Ζαρντόζ
ακόμα ένας κύκλος που είχε μείνει ανοικτός.

Τους φαντάζομαι ν’ αναζητάνε το σπανάκι του Ποπάυ
ποιος θα το πρωτοφάει.
Οι άκρες τέτοιων κύκλων δύσκολα ακουμπάνε.

Κι αυτοί που τις ενώνουν τελικά
στεφάνι του Μαΐου στο κεφάλι τους φοράνε
πετάνε απ’ το ψυγείο το ροκφόρ
αλλάζουν το παγκόσμιο ρεκόρ και αγαπάνε
ξαναγαπάνε.