Πως με κουράζουν
τα φεγγάρια του Αυγούστου,
σε μια πατρίδα από χαλκό φτιαγμένη.
Πως με κουράζουνε
οι μήνες και τα χρόνια
κι οι άνθρωποι που ζουν υποταγμένοι.

Θα ταξιδέψω,
με δυο χάπια δραμαμίνη
και μια βαλίτσα με βιβλία,
θα ταξιδέψω.

Θα ταξιδέψω,
όπως κάποιο θεατρίνοι,
δική μου η ζωή. Τελεία.

Πως με κουράζουν
οι γιορτές κι οι λειτουργίες
τα δώρα, τα γλυκά και κάθε αργία.
Πως με κουράζουνε
οι σωτήρες που φωνάζουν
και μας πηγαίνουν πάντα στα σφαγεία.