Όποιος είναι απελπισμένος
στη ζωή δεν έχει θέση.
Είναι θάλασσες και λίμνες
και ποτάμια για να πέσει.

Τ’ άστρα ειρωνικά μ’ ακούνε
και γελούν πικρά και λένε
τρέχα πρώτα εσύ και πνίξου
στο ποτάμι απελπισμένε.

Έχουν δίκιο τ’ άστρα, γεια σου
πάω στο κύμα να πεθάνω.
Να μη 'ρθεις όμως να σκύψεις,
σαν θα ξεψυχώ από πάνω.

Όσο αν είμαι πεθαμένος,
ξεβρασμένος στο ακρογιάλι,
σα σε νιώσω πλάι, το ξέρω,
πως θα ξαναζήσω πάλι.