Το μελάνι και το αίμα,
το ψωμί και το κρασί
όταν γίνονται χαρμάνι
τα κοιτάζω κι είσαι εσύ.

Σκέπασέ με το χειμώνα,
κάνε μια στιγμούλα αιώνα.

Την κορώνα, το μαχαίρι,
το σπαθί με τον σταυρό
να τα χάσω να γλιτώσω
μήπως σε ξαναβρώ.

Σκέπασέ με το χειμώνα,
κάνε μια στιγμούλα αιώνα.

Σαν αέρας του πελάγους,
σαν δροσούλα της στεριάς
έλα πάρε μου τη λύπη,
τη μιζέρια της καρδιάς.

Σκέπασέ με το χειμώνα,
κάνε μια στιγμούλα αιώνα.