Τι άλλο μένει να κάνω και δεν το ‘κανα πια,
σπούδασα οικονομία, πιάνο και αγγλικά,
πήγα κολυμβητήριο, μπάλα κι ύψος μετά.

Τι άλλο μένει να κάνω και δεν το ‘κανα πια,
έκανα το γραφίστα και τον κομπιουτερά
τζάμπα, φιλανθρωπία, java και c plus plus (c++).

Ξέχασα να ζήσω, ίσως ξέχασα να ζήσω.
Φύγαμε, πες το και φύγαμε.

Πέφτω κάτω μα σηκώνομαι δυνατά.
Άσπρο πάτο, είναι τα καλύτερα μπροστά
τα πιο ωραία χρόνια δε θα τα χαρίσουμε πουθενά.
Άσπρο πάτο ο ήλιος του καλοκαιριού
με την τρέλα και με την καρδιά λιονταριού.

Μίλησαν τα τραγούδια, μίλησαν τα γραπτά
βίντεο κλιπ για το πάθος, φράγκα αναδρομικά,
ψίχουλα η εταιρία και τα πνευματικά.

Μα ευτυχώς πάντα μένει μια καινούργια ομορφιά,
ένας δρόμος μεγάλος και μια θέα πλατιά,
πάμε για το καινούργιο μ’ ένα βήμα μπροστά.

Δεν τελειώνει ποτέ δεν τελειώνει ποτέ δεν τελειώνει.
Φύγαμε, πες το και φύγαμε.