Τώρα είναι η στιγμή κι αυτή εδώ είναι η χώρα,
με κόντρα καιρό.
Τώρα είναι η εποχή κι από την ανηφόρα
βλέπω τον ουρανό.

Ήρθαμε με την καρδιά ανοιχτή και την ψυχή καθαρή.
δίνουμε αγάπη στα στιχάκια όπως και στη μουσική.
Σφίγγουμε τα χέρια σα γροθιά και με μια ανάσα βαθιά
παίρνουμε αγάπη και πάμε όσο μπορούμε ψηλά.

Όταν μες το μυαλό σαν εφιάλτης σκύβει η Μόρα,
μα για το θεό
φτάνει πια, ως εδώ, εξκιουζε μουά σινιόρα
θα στο ξαναπώ.

Ήρθαμε με την καρδιά ανοιχτή και την ψυχή καθαρή.
Δίνουμε αγάπη στα στιχάκια όπως και στη μουσική.
Σφίγγουμε τα χέρια σα γροθιά και με μια ανάσα βαθιά
παίρνουμε αγάπη και πάμε όσο μπορούμε ψηλά.

Ερχόμαστε με την ψυχή της ομάδας
ισχύς εν τη ενώσει, από μια άκρη της Ελλάδας.
Μέσα μας χύνεται ο ήλιος χρυσάφι,
κάποιοι φύγαν μπροστά, άλλοι πήγανε στράφι.

Μα έχουμε γερό στομάχι τίποτα δεν μας πτοεί
ανάβουμε το σύνθι και συνθέτουμε τη μουσική
σα να λύνουμε εξίσωση αστροφυσική,
με μια πίστη βαθιά με μια νέα πνοή.

Στίβουμε σα πορτοκάλι το κεφάλι και ιδρώνουμε τη φανέλα
για ένα όνειρο και για μια τρέλα.
Έτσι, για τα μπάσα και για τα πρίμα
για το φίλο και για το νέο κύμα.

Η τέχνη είναι επανάσταση δεν είναι πολυτέλεια,
αν θες άκου τη μουσική που αντιστέκεται ακόμα
σαν το κλαράκι της φλεγόμενης βάτου
στη χώρα του βάλτου.