Εν δυο τρία, μαρς.
Σκάει φρέσκο και ζεστό σα λουκουμάς,
απ’ το Λος Άντζελες, τον Τζάκσον και τον Μπρούνο Μαρς
μ’ ένα σκοτάδι σα film grain από ταινία του Λαρς
Φον Τρίερ, τέσσερα
έχουμε τα μάτια δεκατέσσερα.
δροσίζει σα το κύμα και σου το έφερα
καρτ-ποστάλ από μια ακτή του εξήντα τέσσερα.

Είναι πρωτόγνωρο και είναι δύσκολο
είναι groovy είναι ωμό κι είναι καλύτερο
είναι underground είναι σπάνιο και φολκλόρ
είναι ωραίο μωρό και είναι ροκ εν ρολ.

Εν δυο τρία, τσεκ.
Είσαι η χορεύτρια απ' το Μουλέν Ρουζ του Λωτρέκ.
ο φαντασμένος ψηλομύτης και ντεμέκ
σε λοκάρει με τα λέιζερ του Σταρ Τρεκ.

Μυαλό βρώμικο και καθαρό το κούτελο,
φτιάχνει τη φράντζα του ωραίος σαν τον Κούρκουλο
για να γευτεί από της νιότης σου το μούσμουλο
μέσα σ’ ένα όνειρο πανάλαφρο σα πούπουλο.

Εν δυο, τέλεια.
Οπερατέρ, eq, ρυθμίσεις στην εντέλεια,
με πάθος παίζουμε και με την ψυχεδέλεια
σα να ‘ναι αυτή η νύχτα πριν απ’ τη συντέλεια.

Εν δυο, άψογα.
Οι σκέψεις μας καλπάζουνε σαν άλογα,
τα πόδια δεν πατάνε πια στο πάτωμα.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
αν θέλεις πες το μου ξανά γιατί δεν άκουγα.