Κάτω απ’ την πανοπλία έχει ψυχή παιδιού,
τον ήλιο της πατρίδας τον άνεμο του αγρού
κι εκείνο που αντιστρέφει το ρεύμα του καιρού.

Δεν ξέρει τι είναι ο φόβος, θα ‘ναι μια αλεπού
που φεύγει τρομαγμένη στο δάσος των μπαμπού.
Διδάχθηκε απ' τα θεία έμαθε απ’ τον παππού.

Να 'χει ψυχή από τίγρη το βλέμμα του θεού,
να δίνει για μια ιδέα το όλον του εαυτού
κι αν τον περικυκλώσουν τα πλήθη του κακού.

Στέκεται προς τον ήλιο σκύβει γονατιστός
θυμάται την αγάπη σχίζεται ο ουρανός
και στρέφει το σπαθί του στο σώμα του εμπρός

Κι από την πανοπλία δυο κόκκινα πουλιά
σκορπούνε στον ελαιώνα και στην Ιαπωνία.
Θε μου πολλή δουλειά θέλει η ελευθερία.