Λένε πως το βράδυ τα παιδιά
βγαίνουν στη λεωφόρο παγανιά.
Στις καρδιές τους έχουνε φτερά
και τα μυαλά στα κάγκελα.

Η Τζένιφερ είναι ευτυχισμένη
με τα ρόλερς και τ' ακουστικά.
Σαν αμερικάνικη σειρά, καθώς περνά,
το στήθος της ανεβοκατεβαίνει

Κι η ζωή είναι ωραία ο ουρανός είναι μπλε,
δεν υπάρχουν προβλήματα όλα είναι κομπλέ.
Είναι ξέφρενη η νιότη κι η καρδιά ανέμελη
κάτω από τους φοίνικες του Μπέβερλυ.

Ένα αυτοκίνητο στο δρόμο του ροντέο,
οι φοίνικες γλιστρούν στα τζάμια και στα μάτια.
Ο σέρφερ βουτά στο ηλιοβασίλεμα
μια θάλασσα είκοσι τέσσερα καράτια.

Όσοι πήγανε δε θέλαν να γυρίσουν
κρατούν λάφυρο το πούρο του Μοντάνα
και γεύονται ξανά μες το ποτήρι τους
τη μνήμη απ' την ωραία Αμερικάνα.

Κι η ζωή είναι ωραία ο ουρανός είναι μπλε,
δεν υπάρχουν προβλήματα όλα είναι κομπλέ.
Σβήνει ο πόνος στα στήθη κι η καρδιά είναι ανέμελη
κάτω από τους φοίνικες του Μπέβερλυ.

Όσο για το κορίτσι που ονειρεύτηκε
ο έρως να την πάρει απ’ το χέρι,
με το μολύβι μες τα χείλη καθώς διάβαζε
κοιτώντας την αφίσα του Λουκ Πέρυ.

Μεγάλωσε μέσα σ' ένα δωμάτιο
μα λέω η ζωή παντού είναι ωραία
όσο ανοίγει η αγάπη το παράθυρο
και φεύγουμε απ’ τα επίγεια λαθραία.

Κι η ζωή είναι ωραία ο ουρανός είναι μπλε,
δεν υπάρχουν προβλήματα όλα είναι κομπλέ.
Σβήνει ο πόνος στα στήθη κι η καρδιά είναι ανέμελη
κάτω από τους φοίνικες του Μπέβερλυ.