Περνάω από μέσα το μονοπάτι του διαβόλου
και κάνω στάση, στων αγγέλων την πηγή.
Διψάω τόσο, μα δεν φτάνει να γιατρέψει
να την σμιλέψει την δική μας την πληγή.

Θα κάτσω λίγο, να σκεφτώ εγώ αν φταίω
να δω που φταίω και που έφταιξες εσύ.
Και αν το νερό μας τώρα απ´ την πηγή στερεύει
ο ένας μόνο θα μπορέσει να σωθεί.

Όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
ο έρωτας σαν πρόσφυγας θα ζει.
Όλα γιορτή είναι και όλα πόνος
ο έρωτας μας μια φυλακή.

Σε ένα γεφύρι ένα βράδυ θα κρυφτώ
να ξαποστάσω και να σε ονειρευτώ.
Και αν δεν αντέξει η αυγή για μας να έρθει
ζωή να υπάρξει και μετά το φονικό.

Πως να μ´ ακούσεις, πως να ακούσω το σωστό
με το γινάτι στον έρωτα πως να μιλώ.
Αν δυο χέρια βαστούν το ίδιο το μαχαίρι
το ένα με αίμα θα βαφτεί και θάνατο.

Όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
ο έρωτας σαν πρόσφυγας θα ζει.
Όλα γιορτή είναι και όλα πόνος
ο έρωτας μας μια φυλακή.