Μη νομίζεις πως ξεχνάμε, τη ζωή μας δεν πετάμε
στα σκουπίδια που οι άλλοι ρίξαν γύρω μας,
ζούμε για τη λευτεριά μας, προδομένα ιδανικά μας,
μαύρα βάλαν’ οι μανάδες που μας γέννησαν.

Μη νομίζεις πως χαθήκαν, τα όνειρά μας δεν σβηστήκαν,
ζουν για πάντα στο μεγάλο πεπρωμένο μας,
κι αν εμείς θε’ να χαθούμε, κάποιοι άλλοι θε’ να ‘ρθούνε,
κάποιοι άλλοι που θα φτιάξουν τον αιώνα μας.

Πάντοτε, μέσ’ στην καρδιά μας, θα υπάρχουν τα παιδιά μας,
τα παιδιά που στο πλευρό μας πολεμήσανε,
με συνθήματα στα χείλη, το θηρίο τού Απρίλη,
κάποια νύχτα του Νοέμβρη το γκρεμίσανε.