Σου ’φτιαξα με πλαστελίνη
δέντρα και ψηλά βουνά,
δυο ποτάμια και μια λίμνη
κι ένα τραίνο να περνά.

Σου 'χτισα με χίλια σπίρτα
μια καλύβα να χωρά,
μια μεγάλη μαργαρίτα
κι μια τόση δα χαρά.

Νάνι το παιδί μου νάνι
μαύρο μάτι μην το πιάνει,
ύπνε πάρε απ’ τα φιλιά μου
τον φτωχό τον Βασιλιά μου.

Με νερομπογιές θα κάνω
μια μικρή ακρογιαλιά
και στον ουρανό επάνω
θα κυκλώσω μια αγκαλιά.

Τη ζωή και την ελπίδα
θα τις δέσω στο φιλί
κι έχω μια πυγολαμπίδα
να φωτίζει την αυλή.

Νάνι το παιδί μου νάνι
μαύρο μάτι μην το πιάνει,
ύπνε πάρε απ’ τα φιλιά μου
τον φτωχό τον Βασιλιά μου.