Εγώ που ζω χωρίς εσένα
και μακριά σου δεν μπορώ,
σε μαύρο γράμμα να στο γράψω
ή του Θεού μου να το πω.

Χρυσό μετάξι πως μου λείπεις
κι όλο για σένα θα ρωτώ.

Όπου και να ‘σαι θα σε βλέπω
μ’ όλα τα μάτια της ψυχής.
Να μου γελάς μονάχα θέλω,
με δάκρυα μη μου βραχείς

Δεν είναι οι δρόμοι φυλακές,
πόρτες δεν έβαλε κανείς.
Μας χάσαμε μα θα βρεθούμε,
πόσο σε θέλω να μου πεις.

Να γίνουμε ένα λουλούδι
στο περιβόλι της ζωής.