Αν ήτανε στο χέρι μου
θα έδενα στου ήλιου τις αχτίδες κάθε σου σκέψη αστραφτερή
να λάμψει ο τόπος

κι αν μπορούσα να μεθύσω έναν καταρράχτη
να φανερώσω την αγωνία μιας τρικυμίας

θα έστελνα τη δύναμη αυτή στο σπίτι του Κακού
να ησυχάσει η αγριότητα

για σένα θέλω να χτυπήσω με σπαθί την παρακμή του κόσμου
να διώχνω το κρύο που μαζεύεται κοντά μας

δεν αλλάζει ο κόσμος εύκολα, μου είχες πει
είναι αλυσοδεμένη η σκλαβιά

τρελάθηκε το γένος κι εκμεταλλεύεται
βράχνιασε από το ουρλιαχτό

μα οι καλύτεροι είπες μένουν
για την λευτεριά να δίνεις τη ζωή σου
έτσι και τώρα

θέλω μαζί με σμιλευμένη θέληση
να νίψουμε την ψυχή των ανθρώπων
να στεγνώσουμε την ανθρωπιά απ' τη βροχή

καθένας μπορεί να νιώσει πλήρως την αγάπη
τα θαύματα είναι κι αυτά παιδιά της φύσης

θέλω να ρίξω στη φωτιά την απληστία
να πάρω πίσω τις αξίες που χάθηκαν παλιά

για σένα.