Είναι στιγμές που λέω
πως πρέπει κάπου εγώ να σταματήσουμε.
Ύστερα πάλι κλαίω
στη σκέψη πως μια μέρα θα χωρίσουμε.

Είναι στιγμές που λέω, που λέω, που λέω
και υστέρα πάλι κλαίω.

Όταν γίνει η αγάπη συνήθεια
βγάζει ψεύτρα κι αυτή την αλήθεια.
Είναι στιγμές που λέω, που λέω, που λέω
και υστέρα πάλι κλαίω.

Είναι στιγμές που λέω,
δεν είναι δυνατόν μαζί να μείνουμε.
Ύστερα πάλι κλαίω
για τη ζωή που πίσω μας αφήνουμε.

Είναι στιγμές που λέω, που λέω, που λέω
και υστέρα πάλι κλαίω.

Όταν γίνει η αγάπη συνήθεια
βγάζει ψεύτρα κι αυτή την αλήθεια.
Είναι στιγμές που λέω, που λέω, που λέω
και υστέρα πάλι κλαίω.