Όσοι με γνώρισαν καλά
ξέρουν πως μέσα μου παλεύει μια βροχή.
Πότε ποτάμι που κυλά,
πότε σταγόνα που ‘χει κάνει ανακωχή.

Βγαίνω τις νύχτες και μεθώ,
λέω πως ελέγχω τα παιχνίδια του μυαλού.
Σε σβήνω για να κοιμηθώ,
είσαι το φως μου και σκορπίζεσαι αλλού.

Μπορώ ν’ αλλάξω όσα είμαι,
μπορώ ν’ αλλάξω όσα πιστεύω.
Μπορώ ν’ αλλάξω κάθε βλέμμα, κάθε λέξη,
κάθε ψέμα, κάθε σκέψη, κάθε βήμα που προχώρησα.
Ένα μόνο ν’ αλλάξω δεν μπορώ.
πόσο άλλαξα τη μέρα που σε γνώρισα.

Τους περασμένους μου εαυτούς,
όσο κι αν θέλω ν’ αναστήσω δεν μπορώ.
Εσύ καθόρισες κι αυτούς
και τώρα ψάχνω πως με λέγανε να βρω.

Μπορώ ν’ αλλάξω όσα είμαι,
μπορώ ν’ αλλάξω όσα πιστεύω.
Μπορώ ν’ αλλάξω κάθε βλέμμα, κάθε λέξη,
κάθε ψέμα, κάθε σκέψη, κάθε βήμα που προχώρησα.
Ένα μόνο ν’ αλλάξω δεν μπορώ.
πόσο άλλαξα τη μέρα που σε γνώρισα.