Μες στη νύχτα γυρνάω,
με τ’ αστέρια μιλάω
στις σκιές
τη μορφή σου αναζητάω.

Δεν υπάρχει κανένας
τη ψυχή μου να νιώσει
μόνο η νύχτα είναι αυτή
που μπορεί να με λυτρώσει.

Μονάχα τα φεγγάρια
που βγαίνουνε τα βράδια
μ’ αλήτες και ξενύχτες
τα πίνουνε μαζί.

Μες στη νύχτα γυρνάω,
και παντού σε ζητάω
στη σιωπή δε μιλάς
μα σ’ απαντάω.

Δεν υπάρχει κανένας
συντροφιά να μου κάνει
μόνο η νύχτα, μ’ αγκαλιάζει
μα εμένα δε μου φτάνει.

Μονάχα τα φεγγάρια
που βγαίνουνε τα βράδια
μ’ αλήτες και ξενύχτες
τα πίνουνε μαζί.