Τη φωτογραφία σου κοιτώ
και τα βάζω με τον εαυτό μου.
Προσπάθησα πολύ μα δεν μπορώ
να σε βγάλω μέσα απ’ το μυαλό μου.

Θα λέω πως σε ξέχασα
ποτέ δε σε ξεπέρασα,
τις πληγές στο σώμα μου
ποτέ μου δεν τις έκλεισα.

Σε θυμάμαι,
σε θυμάμαι ακόμα κι ας περάσαν χρόνια,
πάνω στ’ άδειο μου στρώμα με τα κρύα σεντόνια.
Σε θυμάμαι
και λέω που χωρίσαμε φταίω,
σε θυμάμαι ακόμα πάνω στ’ άδειο μου στρώμα.

Τη φωτογραφία σου κοιτώ
με κυνηγάει η μορφή σου νύχτα μέρα.
Σε ένα άδειο σπίτι σε ζητώ
κι ένα βήμα απέχω από την τρέλα.

Θα λέω πως σε ξέχασα
ποτέ δε σε ξεπέρασα,
τις πληγές στο σώμα μου
ποτέ μου δεν τις έκλεισα.

Σε θυμάμαι,
σε θυμάμαι ακόμα κι ας περάσαν χρόνια,
πάνω στ’ άδειο μου στρώμα με τα κρύα σεντόνια.
Σε θυμάμαι
και λέω που χωρίσαμε φταίω,
σε θυμάμαι ακόμα πάνω στ’ άδειο μου στρώμα.