Η πόλη κοιμάται εκτός από μένα
μ’ όλα τα φώτα της χαμηλωμένα.
Κρύο, χειμώνας, μπαράκια άδεια
εγώ να ψάχνω δικά σου σημάδια.

Όταν βρέχει τα κρύα βράδια
πιάνει ο πόνος μου και πάλι βάρδια.
Βροχή και δάκρυα γίνονται ένα
χωρίς εσένα τα πάντα ξένα.

Η πόλη κοιμάται κι εγώ ξενυχτάω
στους άδειους δρόμους σ’ αναζητάω.
Όπου πηγαίναμε πηγαίνω μόνος
είναι ατέλειωτος αυτός ο πόνος.

Όταν βρέχει τα κρύα βράδια
πιάνει ο πόνος μου και πάλι βάρδια.
Βροχή και δάκρυα γίνονται ένα
χωρίς εσένα τα πάντα ξένα.