Ζήτησα πάλι απ’ το ψέμα μου βοήθεια
να πω σε όλους ότι πια δεν σ’ αγαπώ.
Θα πω σε όλους ότι σ’ έχω πια ξεχάσει
κι έχω φτιάξει άλλο κόσμο για να ζω.

Ζήτησα πάλι απ’ το ψέμα μου βοήθεια
απ’ το μυαλό μου να σε βγάλω να σωθώ.
Κι όταν μου χτύπησε την πόρτα η αλήθεια
φώναξα πάλι δυνατά δεν είναι εδώ.

Φοβάμαι πως έχω τρελαθεί, φοβάμαι
γιατί σε βλέπω εδώ μπροστά μου και μιλάμε.
Γιατί ξημέρωσε και ακόμα δεν κοιμάμαι
εγώ να σ’ έχασα ποτέ μου δεν θυμάμαι.
Φοβάμαι.

Ζήτησα πάλι απ’ το ψέμα μου βοήθεια
να πω πως είσαι μια ανάμνηση απλά.
Θα πω σε όλους ότι σ’ έχω ξεπεράσει
η απουσία σου δεν με πληγώνει πια.

Ζήτησα πάλι απ’ το ψέμα μου βοήθεια
να παίξω ακόμα ένα θέατρο φτηνό.
Μα πως θα κρύψω τη μεγάλη μου αλήθεια
ότι δεν έπαψα ποτέ να σ’ αγαπώ.

Φοβάμαι πως έχω τρελαθεί, φοβάμαι
γιατί σε βλέπω εδώ μπροστά μου και μιλάμε.
Γιατί ξημέρωσε και ακόμα δεν κοιμάμαι,
εγώ να σ’ έχασα ποτέ μου δεν θυμάμαι.
Φοβάμαι.