Δεν είν’ τα χρόνια που περάσανε
που μ’ έχουν σημαδέψει
δεν είναι οι καιροί
Δεν είν’ οι άνθρωποι που γνώρισα
που μ’ έχουνε μπερδέψει
μονάχα μία σκέψη
μου λιώνει το κορμί.

Ανάμνησή μου μακρινή
και ανεκπλήρωτή μου ορμή
γλυκό μου απωθημένο
στη θύμησή σου ανασαίνω.

Κοιτάω τα γράμματα που μου `στειλες
χωρίς να σου απαντήσω
που γίνανε σωρός
Δεν ξέρω αν στα σίγουρα σ’ αγάπησα
μα να σε φέρω πίσω
στο χρόνο να γυρίσω
το ξέρω δεν μπορώ.