Ὁ Βασιληάς μας τώρα πετᾷ στὸ Βερολῖνον,
γιὰ νὰ εὐχαριστήσῃ τοὺς ξένους ἐπιτρόπους,
ποὺ ἔδωσαν μὲ μία στὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων
τὰ Γιάννινα, τὴν Ἄρτα, καὶ τόσους ἄλλους τόπους.
Ἐπῆγε μὲς στὴ Λόντρα, ἐπῆγε στὸ Παρίσι,
κι’ ἐφάγανε μαζί του κι’ ἐγίνανε στουπὶ
Ἄρτιγτκων, Γλάδστων, Γράμβιλ, Γαμβέττας καὶ λοιποί,
καὶ τοὖπαν τόσα λόγια, ἐπάνω στὸ μεθῦσι,
ποὺ εἶδεν ἡ πατρίς μας ἀμέσως προκοπή.

Κατενθουσιαστῆκαν εἰς τὸ πιοτὸ ἐπάνω
καὶ τοὖπαν «Πάρε ταῦτα καὶ πάρε κι’ ἀπ’ ἐκεῖνα,
νὰ μὴ σὲ νοιάζῃ διόλου γιὰ τὸν Χαμὶτ Σουλτᾶνο,
κι’ ἀξέγνοιαστος καθ’ ὅλα νὰ πᾶς εἰς τὴν Ἀθήνα.»
Καὶ μάλιστα ἐκεῖνος ὁ πρίγκηψ Οὐαλλίας
ποὺ ἔψαλλε μὲ λέξεις ἐγγλέζικες βαρειαῖς,
τῇς δάφναις μας τῇς πρῶταις καὶ τῇς ἐλευθεριαῖς
θὰ ἤθελε νὰ δώσῃ καὶ μέρος τῆς Ἀγγλίας,
ἂν ἔσφιγγε ἀκόμη καμπόσαις ποτηριαῖς.