Με τη θάλασσα, τον ουρανό σου,
τα καλοκαίρια κι όλα τα νησιά σου.
Τους τρακόσους και τον Οδυσσέα,
τον πολιτισμό, τα γράμματά σου.

Με τη μουσική, τους ποιητές σου,
το είκοσι ένα και την ιστορία.
Με την Ακρόπολη και τους θεούς σου,
τα πιστεύω σου και τη θρησκεία.

Ελλάδα μη με πληγώνεις,
Ελλάδα μη με ματώνεις,
Ελλάδα μη με τελειώνεις,
Ελλάδα μη με σκοτώνεις.

Ελλάδα τρως τα παιδιά σου
τα διώχνεις από μακριά σου,
τη φλόγα που ‘χουνε σβήνεις
και ορφανά τα αφήνεις.

Με τον ήλιο σου και τα φεγγάρια,
τη Δύση μα και την Ανατολή σου.
Με την Αγία Σόφια σου και την Κύπρο,
τους αγώνες και τη δύναμη σου.

Με τη μουσική, τους ποιητές σου,
το είκοσι ένα και την ιστορία.
Με την Ακρόπολη και τους θεούς σου,
τα πιστεύω σου και τη θρησκεία.

Ελλάδα μη με πληγώνεις,
Ελλάδα μη με ματώνεις,
Ελλάδα μη με τελειώνεις,
Ελλάδα μη με σκοτώνεις.

Ελλάδα τρως τα παιδιά σου
τα διώχνεις από μακριά σου,
τη φλόγα που ‘χουνε σβήνεις
και ορφανά τα αφήνεις.

Τώρα οι πολιτικοί μας αγοράζουν και μας ξεπουλάνε
και οι παπάδες κάτω απ’ τα ράσα παίζουνε κρυφτό.
Έχουμε πήξει στα σκατά και όλοι γύρω μας γελάνε
κι εμένα μου ‘ρχεται με όλα αυτά να κάνω εμετό.

Ελλάδα τρως τα παιδιά σου
τα διώχνεις από μακριά σου,
τη φλόγα που ‘χουνε σβήνεις
και ορφανά τα αφήνεις.