Μέσα σ'αυτά που χάνομαι, μ΄ αρέσει το μυαλό να ταξιδεύω
Και να μπερδεύω έχω πάει τις στιγμές
Το αγρίμι που έχω μέσα μου άρχισα να ημερεύω
Είναι ασυμβίβαστες του χθες οι ενοχές

Να είσαι εδώ όσο και εγώ..
Και θα 'μαι εκεί όσο και εσύ....
Να με κρατάς και στο γκρεμό
Μαζί σου πέφτω και επιζώ....

Μέσα στο κόσμο το δικό σου αναγνώριση
Και στου κορμιού σου πια τη γη ακροβατώ
Πνίγομαι μόνιμα στη θάλασσα του είναι σου...
Και σαν παιδί είναι στιγμές που σου μιλώ...