Απόψε ο Χάρος στη γωνιά παραφιλά
να 'ρθει μεσάνυχτα, τα ρέστα να μου πάρει.
Στη πληγωμένη από σένανε καρδιά,
τη δύναμή του σε λιγάκι θα μοστράρει.

Άσε με Χάρε, άσε με, μέχρι να ξημερώσει.
Μήπως μας είδε, μια καρδιά,
που 'μαστε μαύρη συντροφιά
κι έρθει να μ' ανταμώσει.

Απόψε έστρωσα τραπέζι το στερνό
κι έβαλα χάρε και για σένανε ποτήρι.
Άσε τ' αθάνατο νερό εγώ να πιω
κι εσύ τις πίκρες μου τις πίνεις ξεροσφύρι.

Άσε με Χάρε, άσε με, μέχρι να ξημερώσει.
Μήπως μας είδε, μια καρδιά,
που 'μαστε μαύρη συντροφιά
κι έρθει να μ' ανταμώσει.