Ένας πιγκουίνος όμορφος και φίνος
από την Ανταρκτική,
έχει ξεπαγιάσει κι έχει αγκαλιάσει
μια φώκια στρουμπουλή.
Μια φώκια ζαβολιάρα
που είναι κρυουλιάρα πολύ.

Για να μην κρυώνουν σ’ ένα ιγκλού τρυπώνουν
βλέπουν ένα κυνηγό,
που είναι Εσκιμώος, είναι Υδροχόος
μ’ ωροσκόπο στο Ζυγό.

Γλυκά τους χαμογελά
κι αρχίζει να τραγουδά δυνατά.

Ο έρωτας δεν πεθαίνει
κι όταν ξεπαγιάζουμε μας ζεσταίνει
γι αυτό αγκαλιαστείτε σφιχτά, σφιχτά
και μη φοβάστε τη βαρυχειμωνιά.

Είναι η αγάπη κι ένα φιλί
αυτό που σου χρειάζεται πιο πολύ,
σε γιατρεύει αν σε πιάσει πονόδοντος
και κλείνει και την τρύπα του όζοντος.

Τώρα ο πιγκουίνος φίνος, θεατρίνος
την κοιτάζει τρυφερά,
είναι τρελαμένος, απογειωμένος
μέσα στην καλή χαρά.

Στη φωτιά χαμογελά
κι αρχίζει να τραγουδά δυνατά.

Ο έρωτας δεν πεθαίνει
κι όταν ξεπαγιάζουμε μας ζεσταίνει,
γι αυτό ν’ αγκαλιαστούμε σφιχτά, σφιχτά
να μη φοβόμαστε τη βαρυχειμωνιά.

Είναι η αγάπη κι ένα φιλί
αυτό που μας χρειάζεται πιο πολύ,
μας γιατρεύει αν μας πιάσει πονόδοντος
και κλείνει και την τρύπα του όζοντος.