Είναι η Βαρβάρα μια κοτούλα
όμορφη χοντρή
κι ο Γιώργος είναι κόκορας
με κόκκινο λειρί.
Έκανε η Βαρβάρα η χαδιάρα
ένα αβγουλάκι μικρό
και βγήκε ένα κοτοπουλάκι
ένα κοκοράκι μικρό.

Κο κο κο κο κο κο κο
μόλις βγήκε απ' το αβγό
κο κο κο κο κο κο κο
ένα κοκοράκι μικρό.
Κι κι ρι κι κι κι κι
και μεγάλοι και μικροί
κι κι ρι κι κι κι κι
χορέψτε όλοι μαζί.

Λέει η Βαρβάρα σιγανά
με ράμφος ντροπαλό
Γιώργο μου Γιωργάρα μου
πολύ σε αγαπώ.
Ρούλα Βαρβαρούλα μου
κοτούλα μου γλυκιά
θέλω για φωλίτσα
τη δική σου αγκαλιά.

Κο κο κο κο κο κο κο
μόλις βγήκε απ' το αβγό
κο κο κο κο κο κο κο
ένα κοκοράκι μικρό.
Κι κι ρι κι κι κι κι
και μεγάλοι και μικροί
κι κι ρι κι κι κι κι
χορέψτε όλοι μαζί.

Ο Γιώργος ο Γιωργάραας
έχει ανέβει στη σκεπή
κι η κότα η Βαρβάρα
περπατάει καμαρωτή.
Κρατάει το παιδάκι της
το ωραίο κοκοράκι της
που έχει μια φωνάρα
σαν καμπάνα δυνατή.

Τώρα το μικρούλι κοκοράκι
μέσα στο κοτέτσι γυρνά
και με μια φωνή φωνάρα
όλο τον κόσμο ξυπνά.

Κο κο κο κο κο κο κο
μόλις βγήκε απ' το αβγό
κο κο κο κο κο κο κο κο
ένα κοκοράκι μικρό
κι κι ρι κι κι κι κι
χορέψτε όλοι μαζί.