Σου δόθηκα, προδόθηκα,
κι εσύ μου λες πως φταίω πάλι εγώ,
έτσι απλά, με μια ματιά,
οι τίτλοι τέλους μπαίνουν στο έργο αυτό,

Κρύβομαι από μένα, με φτερά κομμένα
πώς θα ξαναπιάσω ουρανό.
Όταν ζω πεθαίνω, και με ήλιο τρέμω
σαν τρελός που ψάχνει λογισμό.

Στα τραγούδια μου τα λέω
κι όταν θα τ΄ακούω θα κλαίω,
όλοι οι στίχοι γράφουν ΧΩΡΙΣΜΟΣ
όνειρα που είχα κρυμμένα,
αργοσβήνουν ένα-ένα
μα για σένα θα΄μαι πάντα εδώ.

Σε λάτρεψα, σε πόνεσα,
και πίστεψα στον έρωτα αυτό.
Με δάκρυα και τόσο απλά,
μου λες πως θα τελειώσουμε εδώ.

Κρύβομαι από μένα, με φτερά κομμένα
πώς θα ξαναπιάσω ουρανό.
Όταν ζω πεθαίνω, και με ήλιο τρέμω
σαν τρελός που ψάχνει λογισμό.

Στα τραγούδια μου τα λέω
κι όταν θα τ΄ακούω θα κλαίω,
όλοι οι στίχοι γράφουν ΧΩΡΙΣΜΟΣ
όνειρα που είχα κρυμμένα,
αργοσβήνουν ένα-ένα
μα για σένα θα΄μαι πάντα εδώ.

Στα τραγούδια μου τα λέω
κι όταν θα τ΄ακούω θα κλαίω,
όλοι οι στίχοι γράφουν ΧΩΡΙΣΜΟΣ
όνειρα που είχα κρυμμένα,
είναι πια ξεριζωμένα
μα για σένα θα΄μαι πάντα εδώ.