Σκούριασαν το μυαλό μου οι ελπίδες
τα λόγια σου ομίχλη κι άστρων πάχνη.
Τη σκέψη μου τυλίγεις σαν αράχνη
σε μέρος που δεν μπαίνουν ηλιαχτίδες.

Έχω διασχίσει χίλιες καταιγίδες
λευκόχρυσες για σένα που 'σαι άχνη
κι ο ήλιος με μανία να με ψάχνει
μα 'γω πιστός όπως οι εσπερίδες.

Μονάχος μου νικήθηκα σαν γρίφος
κι απέφυγα την εκλεκτή σου πλάνη.
που γυάλιζε σαν νέα πορσελάνη
ο έρωτάς σου μέσα στο ημίφως.

Ο έρωτάς σου μέσα στο ημίφως
αντίτιμο πολύανθο στεφάνι
στην ομορφιά σου, που κρατάει ξίφος.

Στην ομορφιά σου, που κρατάει ξίφος.