Δευτέρα το βράδυ θα ‘ρθω απ’ τη δουλειά
εσύ θα κοιμάσαι με φώτα ανοιχτά.
Κι αύριο πάλι θα ‘ρθουν συγγενείς
στο σπίτι να μας δούνε.

Κι αυτή την Τετάρτη θα πάω τον μικρό
πρωί στο σχολείο, το βράδυ γιατρό.
Η Πέμπτη θα φύγει όπως φεύγει η ζωή
ερήμην μου κάποιος την παρακινεί.

Τα Σάββατα όμως και τις Κυριακές
μαζεύονται οι άνθρωποι και μπλέκουν στιγμές.
Μετράνε τ´ αστέρια που ανάβουν γι’ αυτούς
στο σύνολο πόσες σιωπές μου ακούς.

Να πάμε μια βόλτα με μια σιγουριά
να κάνουμε λίγο όπως ήταν παλιά.
Πριν μάθει ο κόσμος κι η μνήμη να ζει
δυο άνθρωποι μόνοι, με τόσους μαζί.

Κι αυτή τη βδομάδα χαμός στη δουλειά
ετούτο το μήνα θα δείξει η χρονιά.
Δεν πρόλαβα πάλι να ‘ρθω να σου πω
σε θέλω, μου ‘χεις λείψει.

Να πάμε ταξίδια, να πάμε όπου θες
να φέρουμε εικόνες στις αποσκευές.
Αγάπη δεμένη με τέτοια υλικά
εμάς περιμένει να δει το μετά.

Τα Σάββατα όμως και τις Κυριακές
μαζεύονται οι άνθρωποι και μπλέκουν στιγμές.
Μετράνε τ´ αστέρια που ανάβουν γι’ αυτούς
στο σύνολο πόσες σιωπές μου ακούς.

Να πάμε μια βόλτα με μια σιγουριά
να κάνουμε λίγο όπως ήταν παλιά.
Πριν μάθει ο κόσμος κι η μνήμη να ζει
δυο άνθρωποι μόνοι, με τόσους μαζί.