Χαμήλωσε ψηλό βουνό
λιγάκι τη κορφή σου,
πέστε στην άλλη την κορφή
που είναι αντικρύ σου.

Για ν’ αγναντέψω μακριά
σ’ αγαπημένα μέρη,
μήπως και δω τι γίνεται
ένα άσπρο περιστέρι.

Μαθαίνω όμως πως δακρύζει πια
και πως πονάει για μένα
γιατί ακόμα βρίσκομαι
στα μακρινά τα ξένα.