Είναι κάποιοι φίλοι
που η σιωπή στα χείλη διάλεξε να μείνει.
Πέρασαν και πάνε,
κάπου αλλού πετάνε κι η μορφή τους σβήνει.

Αδειανό ποτήρι στης ζωής τη βάρδια,
δε ρωτάει κανείς μας για μια θέση άδεια.
Σ' άδειους ραγισμένους κόσμους και αγάπες,
κάποιοι φίλοι ήταν κι είναι οφθαλμαπάτες.

Οι καπνοί οθόνη
κι έρχονται πια μόνοι στου μυαλού την πίστα.
Να 'ρθουν να χορέψουν
δυο ματιές να κλέψουν να χαθούν στη νύχτα.

Αδειανό ποτήρι στης ζωής τη βάρδια,
δε ρωτάει κανείς μας για μια θέση άδεια.
Σ ' άδειους ραγισμένους κόσμους και αγάπες,
κάποιοι φίλοι ήταν κι είναι οφθαλμαπάτες.

Αχ βρε νου αλήτη,
διώξε μου τη λήθη κι άσε να θυμάμαι.
Τα κορμιά καράβια
σε μιας νύχτας χάδια να καούν να πάνε.