Απόψε φεύγεις και χαθήκανε τ’ αστέρια
κι η πίκρα μου ‘δεσε τα μάτια και τα χέρια.
Απόψε βγήκες το φεγγάρι δίχως φως
και πως ν’ αντέξω το χαμό σου, πες μου πως.

Δεν με φοβίζει της νυχτιάς η σκοτεινιά
ούτε ο καημός που θα ‘μαι μόνος με τρομάζει.
Φοβάμαι όμως όταν νιώσεις απονιά
πως θα τ’ αντέξεις μοναχή αυτό με νοιάζει.

Απόψε φεύγεις μα που θα βρεις το κουράγιο
χωρίς αγάπη θα ‘ναι τ’ όνειρο ναυάγιο.
Πικρή θα νιώσεις ερημιά μες στην καρδιά
και θα χαθείς μες στη μανία του βοριά.

Δεν με φοβίζει της νυχτιάς η σκοτεινιά
ούτε ο καημός που θα ‘μαι μόνος με τρομάζει.
Φοβάμαι όμως όταν νιώσεις απονιά
πως θα τ’ αντέξεις μοναχή αυτό με νοιάζει.