Χρώμα και φως παίρνει ξανά ο ουρανός
και το φεγγάρι σβήνει και χάνεται μακριά.
Τρέμουν κι οι πόνοι, ανάψαν τα φώτα
ξημερώνει κι ο κόσμος ξυπνά.

Πάλι, πάλι φεύγεις, πάλι
ξημερώνει πάλι, να θυμάσαι σ’ αγαπώ.
Πάλι, θα προσμένω, πάλι
σαν βραδιάσει πάλι να σε θυμηθώ.

Νύχτα γλυκιά τόση αγάπη και φωτιά
δεν έχω βρει άλλη φορά μες στη ζωή.
Αχ, καρδιά που σε φέρνει το βράδυ
και σε πάει μακριά μου το πρωί.

Πάλι, πάλι φεύγεις, πάλι
ξημερώνει πάλι, να θυμάσαι σ’ αγαπώ.
Πάλι, θα προσμένω, πάλι
σαν βραδιάσει πάλι να σε θυμηθώ.