Μου ‘παν δεν κάνω εγώ για σένα
πως θέλεις κάτι σταθερό
πως θα ‘μαι πάντα στα χαμένα
και να αλλάξω δεν μπορώ.

Σου λεν’ δεν είμαι εγώ για σένα
και να ερωτευτείς ξανά,
μα σ’ τα ‘χω πει κι είναι γραμμένα
ότι αξίζει έτσι πονά.

Ένα λαχείο είν’ η ζωή
κι άμα το βρεις μην το πετάξεις.
Ένα λαχείο εμείς μαζί
και θα με βρεις όπου κι αν ψάξεις.

Μου λένε πρέπει να σ’ αφήσω
να πάψω πια να σε ενοχλώ,
τις τρέλες μου να σταματήσω
πως δεν σου κάνω εγώ καλό.

Λένε πως έτσι θα ‘σαι happy
τι κι αν πεθαίνω κι αν πονώ,
ναι, φονικό είν’ η αγάπη
που σε αφήνει ζωντανό.

Ένα λαχείο είν’ η ζωή
κι άμα το βρεις μην το πετάξεις.
Ένα λαχείο εμείς μαζί
και θα με βρεις όπου κι αν ψάξεις.

Σ’ ένα όνειρο, στα πλήθη
στης ζωής το παραμύθι
μέσα σ’ όλα μου τα λάθη
έχω πάθει κι έχω μάθει.

Δε φοβάμαι αυτά τα χάλια
θα το πω και στα κανάλια
η δική μου η αλάνα
όπου είσαι.

Έχω βρει εγώ εμένα
κι εναν θησαυρό, εσένα
και θα περιμένω πάντα
να χορέψουμε lambada.

Πιο πολύ ερωτευμένοι
και οι δύο μεθυσμένοι
από τζιν κι από ουίσκι
πια κανείς δεν θα μας βρίσκει.

Στο δικό μας τον πλανήτη
στο καινούργιο μας το σπίτι
θα ‘ρθει τότε μία μέρα
μία ξέμπαρκη Δευτέρα.

Που θα γράφει στο ψυγείο
θα νομίζεις είν’ αστείο
καλημέρα ερωτά μου
θες να κάνεις τα παιδιά μου;

Ένα λαχείο είν’ η ζωή
κι άμα το βρεις μην το πετάξεις.
Ένα λαχείο εμείς μαζί
και θα με βρεις όπου κι αν ψάξεις.