Ω, χαμηλώστε, χαμηλώστε αυτό το φως
στη νύχτα, στη νύχτα τι οφελάει;
Πέρασ’ η μέρα, φτάνει πια,
ποιος ξέρει ο ύπνος μου κρυφός
αν κάπου εδώ φυλάει.

Κι αν, κι αν του ανακόβεται η στιγμή
να 'ρθεί, που τον προσμένω.
Έχω στο στόμα την ψυχή,
μου παρατήσαν οι λυγμοί
το στήθος κουρασμένο.
Έχω στο στόμα την ψυχή,
μου παρατήσαν οι λυγμοί
το στήθος κουρασμένο.

Πάρ’ τε το φως, πάρ’ τε το φως, είναι καιρός
να μείνω, να μείνω πια μονάχη
Φτάνει η απάτη μιας ζωής,
κάθε προσπάθεια ένας εχθρός
για την στερνή μου μάχη.

Πάρ’ τε το φως είναι η στιγμή
την θέλω όλη δική μου
είναι η στιγμή να κοιμηθώ,
πάρ’ τε το φως με τυραννεί
μ’ αρνιέται την ψυχή μου,
είναι η στιγμή να κοιμηθώ,
πάρ’ τε το φως με τυραννεί
μ’ αρνιέται την ψυχή μου.